Penn hip.

 

Al enige tijd hebben wij ons aan het verdiept in de Penn hip methode. Omdat er bij ons steeds meer vraagtekens rezen bij de vorm van H.D. bepaling door de Hirschfeld Stichting, zijn we gaan kijken wat er nog meer mogelijk is. De Penn hip methode is in Nederland helaas nog niet erkend, maar geeft volgens ons een betrouwbaarder beeld van de gesteldheid van de heupen binnen je ras, dan de traditionele manier van röntgenen. We zullen voorlopig de foto's nog wel in Nederland laten beoordelen, maar we hechten meer waarde aan deze uitslagen. Op deze pagina willen we uitleggen wat het nu precies inhoudt zodat iedereen zich een beter beeld kan vormen en begrijpen waarom dit onze voorkeur heeft.

Om erachter komen of de hond H.D. heeft wordt er sinds jaar en dag een röntgenfoto gemaakt van de heupen, waarbij de poten worden gestrekt. Deze zgn. klassieke foto is iedereen wel bekend. Deze foto moet bij herders gemaakt worden vanaf 12 maanden, liefst nog iets ouder. Het grote voordeel van de Penn hip is dat dit al kan gebeuren vanaf een leeftijd van 4 maanden.  Het idee achter de Penn hip methode is dan ook niet of te kijken of de hond H.D. heeft, maar of de hond speling in de heupen heeft waardoor hij op latere leeftijd H.D. kan gaan ontwikkelen.

De klassieke foto zegt iets over de staat van de heupen op dat moment. Er wordt gekeken of de heupen goed in de kom lijken te liggen en of er afwijkingen zijn aan kop en/of kom. De speling van de heupen is op deze foto niet te bepalen.

Bij de Penn hipp methode worden er naast de klassieke foto, nog twee foto's gemaakt, eentje waarbij de heupkop in de heupkom wordt geduwd ( de compressieopname ) en eentje waarbij de kop uit de heupkom wordt getrokken ( de distractieopname ). Uit het verschil tussen de twee opname's kan de speling ( laxity ) berekend worden. Omdat deze uitkomsten worden uitgedrukt in getallen, de zogenaamde Distractie Index ( DI )kun je binnen de rasgroep goede vergelijkingen maken.  Door deze methode is het al vrij vroeg te voorspellen of de hond kans maakt om H.D. te ontwikkelen op late leeftijd, iets wat je natuurlijk zeker bij een werkhond graag zou willen weten.

Bij de Mechelse Herder ligt het gemiddelde D.I. op de 0.3  Alles wat hieronder ligt is heel mooi, dat houdt in dat de hond zeer strakke heupen heeft en de kans op H.D. te verwaarlozen is. Boven de 0.7 praat je over slechte heupen. Uiteraard geldt deze waarde weer niet voor een ander ras, voor ieder ras is een gemiddelde vastgesteld. Naast de D.I. wordt er ook nog gekeken of er al artrose vorming is of andere afwijkingen. Bij een Penn hip bij een jonge hond met een score boven de 0.3 maar onder de 0.7, kun je op de leeftijd van 18 maanden nogmaals een foto laten maken om het verloop verder te bekijken. Het kan namelijk zo zijn dat bij een geringe afwijking, door beweging uiteindelijk wel strakkere heupen te krijgen zijn. Echter de hele 'losse' heupen zullen niet veel verbeteren, daar kijk je meer of de heupen al atrosevorming hebben.

Het grote voordeel van de Penn hipp methode is dus:

*    al op vrij jonge leeftijd te zien of je hond aanleg heeft voor H.D., dus zeker voor ons als werkhondenfokker zijnde een belangrijk item om te weten.

*     Een veel betrouwbaarder uitslag omdat je de heup op 3 manieren bekijkt.

Enige nadelen heeft het helaas ook nog:

*    Het is niet erkend door de Raad van Beheer

*    Doordat er 3 foto's onder narcose gemaakt moeten worden en naar Amerika   gestuurd worden, is het vrij kostbaar.

*    De hond moet altijd onder narcose.

 

Meer informatie???

 

Ga naar :  http://www.pennhip.org